Ontslag op staande voet
Ontslag op staande voet is de zwaarste maatregel die een werkgever kan nemen. Het betekent dat de werknemer per direct zijn baan verliest, zonder opzegtermijn of recht op een WW-uitkering. Maar in de praktijk blijkt dat een werkgever niet zomaar tot deze drastische stap kan overgaan.
De wet stelt strenge eisen aan een ontslag op staande voet. Er moet sprake zijn van een dringende reden, een situatie waarin van de werkgever echt niet kan worden verwacht dat hij de arbeidsovereenkomst nog langer voortzet. Denk aan diefstal, fraude, mishandeling of werkweigering. Maar zelfs als er sprake is van ernstig verwijtbaar gedrag, kan de rechter alsnog oordelen dat ontslag op staande voet te zwaar is. De omstandigheden wegen mee: was er een eerder incident, had de werknemer een waarschuwing, speelde er privéproblematiek mee?
Een werkgever moet bovendien onverwijld handelen. Dit betekent dat het ontslag vrijwel direct na het incident moet worden gegeven. Laat een werkgever er dagen over nadenken, dan kan de rechter oordelen dat er geen urgentie was. Daarnaast moet de werknemer direct en duidelijk worden geïnformeerd over de reden van het ontslag.
In veel gevallen blijkt ontslag op staande voet juridisch niet houdbaar. Werknemers die hiermee te maken krijgen, doen er goed aan om juridisch advies in te winnen en bezwaar te maken. Een rechter kan het ontslag vernietigen, waardoor de werknemer alsnog recht heeft op loon.
Kortom, een werkgever kan niet zomaar iemand van de ene op de andere dag de laan uitsturen. Zelfs als een werknemer zich flink misdraagt, moet de situatie goed onderbouwd worden. En mocht je ooit ontslagen worden omdat je één paperclip mee naar huis nam, dan weet je dat het tijd is om een goede jurist te bellen.
